Meis é poesía

Meis é poesía é o título dunha escolma de poesía escrita en diferentes alturas históricas, por persoas que teñen pouco a ver entre si e que as une o cariño que senten por Meis. No meu caso, "coeime" nesta antoloxía por acaso, e o meu agarimo non é previo á miña achega, senón simultáneo. Eis o meu traballo:

B-boyin’ en Outeiro de Cribo Sumido no máis profundo do bosque Pola memoria ou polo maxín esquivo Mentres a névoa apuñala a noite fría e dura E os latexos baten polo medo no peito E a túa curta idade mingua aínda máis. Os cerqueiros e os piñeiros envexan Os teus pasos extraviados e famentos Os fentos, valorosos, ocúltante das bestas E as túas bágoas, dos camiños perdidos No duro frío da noite como pedras. Bailan sobre as rochas iluminadas pola súa propia figura Os peplos de esmeralda xogan coa névoa cincenta As cintas douradas, cos cabelos rubios. Ollas incrédulo a coreografía imposíbel. E non hai palabras. A Aurora ameza este simposio As dedas do sol penetran con forzo brutal entre a follaxe Veloces como galgos, voraces como formigas. O encantamento esvaece no aire Cun sorriso en cadanseu rostro. Ficarán, pois, ate o ocaso desta era escura, Gravada na pedra, as pegadas das mulleres. Ficarán ate o retorno dos vellos deuses, esquecidos. E ti recolles do chan unhas tesoiras, enferruxadas, Que che sinalan o camiño á casa.

Petróglifo de Outeiro da Cribo, Armenteira. Galipedia.

18

Misceláneo é o apelativo máis suave que se lle pode aplicar a este curioso volume colectivo. A proba forense da súa coralidade radica no seu título, 18, sumatorio de autoras e autores materiais. Porén, a cómplice necesaria permanece en certo anonimato, pero as súas pegadas están por todas partes, de principio a fin.

Esta banda internacional (?) non entende de fronteiras artificiais e estende as súas actuacións ás dúas beiras do Miño. Xa actuou actuado nos baixos fondos de Vigo e de Porto (ao parecer con cómplices metropolitanos). Os últimos informes apuntan que o seu próximo golpe será en Compostela. Un crime en Compostela.

Pola miña banda confeso que formo parte desta banda. Somos Iolanda Aldrei, José Manuel Barbosa Álvares, Iria Bragado, Simón Cabo Escribano, José Alberte Corral, Henrique Doria, Dara Escribano Lorenzo, Francisco X. Fernández Naval, Alexandre Insua Moreira, Enrique Leirachá Gutiérrez, Adriana Pérez, Virgilico Liquito, Cruz Martínez Vilas, Fernando Martinho Guimarães, Jaime Moreda Santamaría, Fernando Luís Pérez Poza, Fernando Rodríguez Carpizo, Alfonso Rodríguez Rodríguez e Rosanegra.

Teredes noticias nosas.

Proba de cargo núm. 1: Portada de 18

Anuncio: Nacemento e morte do reino de Galiza.

 con

Anselmo López Carreira

historiador

Martes, 27 de decembro, 20 a 21.30 h

Casa Galega da Cultura

Praza da Princesa n.º 2 - Vigo

Entrada libre e gratuíta

Mercé a Asociación Cultural O Castro.

Publicidade e autobombo

Lois Pereiro ao vivo

 

Ignoramos a autoría desta foto, que se acubilla na Rede.

Unha entrada de autobombo é o minimo que se merece O Castro, a pequena asociación cultural que hai case un ano creamo en Vigo. 

Lanzar un proxecto como este, de reivindicación da nosa cultura, nestes tempos tan duros, é certamente ilusionante.

Con este, levaremos realizado seis. A media de actos, de un por mes desde a presentación pública da asocición en novembro até hoxe,  debe ser calificada como vertixinosa.

 Ao vindeiro acto estades convidadas/os.